ความผิดพลาดคืออาจารย์ 2

ครั้งนี้เป็นการซื้อหวย ครั้งที่สองในชีวิต แต่ก็ไม่ถูก

..ไม่น่าแปลกใจ.. เพราะเท่าที่ทบทวนดูไม่เคยมีโชคจากเรื่องแบบนี้เท่าไหร่

ที่ซื้อเพราะไม่เคยฝันว่าใครตาย แต่วันก่อน ฝันว่าพ่อตัวเองตาย เล่าให้พ่อฟัง แกก็บอกให้ซื้อหวย

“ถ้าพ่อซื้อ เด๋วมันจะไม่ถูก น้านน ส่งเสริมลูกให้ซื้อหวยอีกต่างหาก”

ก็ซื้อตามพ่อสั่ง ลุ้นอยู่ครึ่งวัน แล้วก็จ๋อย – *- ที่ตลกก็คือเลขท้ายสามตัวออก 111 ตองหนึ่งเลย

แค่ตองหนึ่งก็แปลกละ พอมาเช็คบล็อกตัวเองมาเจอเรื่องบังเอิญอีก ดูตามรูปเหอะค่ะ – -”

บ่นประจำวัน

บ่นในเช้าที่ง่วงๆ วันนี้มาทำงานแบบสโล๋ สเล๋ เพราะช่วงนี้มีงานให้ทำเยอะแยะ

วันเสาร์ก่อน นั่งออกแบบเว็บ นั่งดีไซน์เกือบจะเสร็จแล้ว แต่พอใกล้จะ 5 โมง เครื่องดันเจ๊ง

แล้วดันมาเจ๊งตอนที่ Save งาน พอเปิดเครื่องมาอีกรอบ ไฟล์มันก็เสียแล้ว เฮ้อออ ทั้งวันเลยนะนั่น

วันอาทิตย์ วันหยุด เหมือนไม่ได้หยุดแฮะ ต้องดีไซน์หน้าเว็บให้กุ๊งกิ๊งอีก ทั่นพี่แกก็เรื่องเยอะจริงๆ

ก็เลยต้องแล้วแต่เจ้าของงาน ชั้นจะออกแบบให้ตรงกับความต้องการของเจ้าของงาน เป็นหลัก ก็เลยนั่งรับคำสั่ง นั่งทำไปทั้งวัน

เป้าหมาย และผลตอบแทนใหม่

ที่ผ่านมา งานก็เหมือนเดิม ทำงานที่เดิม เงินเดือนเท่าเดิม นั่งหน้าคอมพ์ดึกๆ เหมือนเดิม(แต่ตอนนี้ไม่มีเวลาเล่นยูริเลย)

มาทำงานแบบง่วงๆ เหมือนเดิม แต่ตอนนี้ทำงานแบบมีเป้าหมาย ตัดปัญหาเรื่องน่ารำคาญที่เอามาคิดมากไปได้เยอะเลย

เป้าหมาย ที่ทำเพื่อตัวเอง ไม่ใช่ใครอื่น.. ไม่ต้องพูดถึงความสวยงามนะตอนนี้

ช่วงนี้ไม่ได้สนใจตัวเองเลย เช้านี้ออกจากหอมา แล้วเพิ่งมานึกได้ตอนกลางทางว่า เช้านี้ทาแป้งมารึยัง (- -“)

ตอนกลางคืนก็กินรอบดึก ตอนเย็นไม่ไปวิ่งอีก (ชอบใช้เหตุผลที่ว่า ก็ฝนมันตกนี่ ถ้าวันใหนฝนไม่ตก ก็ดั้นง่วง เหนื่อย)

ช่วงข้าวยากหมากแพง :

จะกินอะไรก็คิดมากขึ้น กินข้าวหมดจานทุกครั้ง เพราะเงินเดือนมันเท่าเดิม ไม่ได้ค่าครองชีพเพิ่มเหมือนกับระบบข้าราชการ

ที่เค้าช่วยค่าครองชีพ ไอ้พวกพนักงานบริษัทเอกชน ก็รับกรรมไป ลดการกินการใช้เอง

ค่าการครองชีพที่เชียงใหม่ ใครว่าถูก พอๆ กับกรุงเทพฯ นั่นแหละ ถึงว่าคนเก่งๆ เค้าไม่อยากอยู่เชียงใหม่

ก็เพราะ ฐานเงินเดือนน้อย แต่ค่าครองชีพสูง ใครมันจะอยู่ให้จน

เป็นเรื่องที่ชอบบ่นมาก ก็มันจริงนี่หว่า น้ำมันก็ขึ้นเอาๆ ที่บ้านไม่ได้รวยให้ขอตังค์ได้เหมือนคุณหนูบางคนนะ

…คนบางคนก็ได้เพิ่มเงินเดือน ตั้งสามพัน ในขณะที่เราขึ้นสามร้อย โอว์ มันทรมานใจจริงๆ

แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะเงินนั่น ชั้นก็ได้ใช้อยู่แล้วแหละ หึหึ

..fayjaa สู้ๆ ทาเคชิ ( ประโยคที่พี่โอ๋ชอบพูด เวลาแกจะให้กำลังใจ )