ความผิดพลาดคืออาจารย์ 2

 แค่จั่วหัวเรื่องก็เครียดแล้วค่ะ เรื่องของเรื่องก็คือ

เย็นวันนี้ มีเรื่องสะเทือนใจนิดหน่อย เรื่องเงินเดือนของน้องคนหนึ่ง ที่เพิ่งจบมา start ที่หมื่นบาท

ด้วยความที่มีเรื่องไม่ค่อยสบายใจมาหลายวันแล้ว เมื่อได้ยินแบบนี้ ทำให้อึ้งไป ถึงขั้นเครียด

เมื่อเครียด เราต้องหาทางทำให้ความเครียดมันหายไป ..

เมื่อคิดได้เช่นนั้น จึงออกไปเดินเล่นสวนบวกหาดให้สงบใจ

นั่งเล่น.. นั่งดูคนอื่นๆ.. เดินดูปลา.. เรื่อยๆ และพยายามใช้คำสอนจากหนังสือ  “ธรรมะบันดาล ของ ว.วชิรเมธี”

นำมาสอนใจตนเอง ให้พอใจในสิ่งที่เป็น พอใจในสิ่งที่ได้

ในขณะที่คิดเงียบๆ อยู่คนเดียว ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเข้ามาทักทาย “สวัสดีครับ มารอใครรึเปล่าครับ”

เอาล่ะสิ ใครหว่า กำลังสงบๆ อยู่แท้ๆ เชียว ดูจากท่าทางแล้วไม่ได้มาจีบแน่ ก็คุยกันซักพัก พี่คนนี้ก็เริ่มแสดงถึงจุดประสงค์แล้ว

นั่นก็คือ จะชวนไปขายประกัน เฮ้อ ซวยแท้ๆ ยิ่งไม่ค่อยสบายใจอยู่ ยังมากวนใจอีกเนาะ

ก็ได้แต่ยืนฟังด้วยความเกรงใจ ไม่กล้าปฏิเสธ จนหาโอกาศได้ แล้วจึงขอตัวกลับ แล้วก็ต้องเสียเบอร์โทรให้พี่คนนั้นไป

คงได้ฤกษ์เปลี่ยนเบอร์กันคราวนี้แหละ ..

สวนบวกหาด จะไม่ไปอีกแล้ว คราวก่อนก็เจอน้องนักศึกษา มาชวนไปเป็นคริสต์ คราวนี้ก็มาเจอประกัน

ถ้าไปคราวหน้าคงเจอขายตรงอีก พอกันทีสวนบวกหาดที่รัก (T^T)

จำได้ว่านักศึกษาที่มาชวนให้นับถือศาสนาคริสต์ เคยพูดไว้ว่า ชีวิตเรา ทำอะไรเองไม่ได้เสียทุกอย่าง

จึงต้องอ้วนวอนขอต่อพระเจ้า เราก็เลยตอบไปว่า “พี่เป็นคนมั่นใจในตัวเอง ทำในสิ่งที่ต้องการ ด้วยตนเอง

พี่ไม่จำเป็นต้องอ้อนวอนขออะไรจากใคร”

แต่วันนี้ได้รู้แล้วว่า การที่จะทำอะไรเอง บางครั้งมันช่างยากเสียจริงๆ

แล้ววันนี้ก็จะขออ้อนวอน อธิฐานขอบางสิ่ง

แต่ไม่ได้ขอกับพระเจ้า แต่ขอกับสิ่งศักดิ์สิทธ์ในพระพุทธศาสนา ให้ดลใจ ให้เราเป็นคนที่ไม่อิจฉาใคร

ให้พอใจในสิ่งที่มี สิ่งที่จะขอมีเท่านี้แหละค่ะ..สาธุ

…ฝ้าย…